Emri im është Elena, unë jam dyzet vjece nga Fermo (IT) . Në moshën 20 vjece kam takuar Zotin përmes Ripërtëritjes shpirterore dhe vazhdova të marr pjesë në grup për shume kohë ; në moshën 27 vjec takova Christian , pas një viti e gjysmë fejese ne u martuan e në pak vite linden Gloria ,Chiara e Federico.Edhe pse burri im dhe unë kemi kushtuar gjithmonë një hapësirë për lutje gjatë ditës , me kalimin e kohës angazhimet prindërore me ato të punës,u shtuan,duke na larguar larg nga rruga e besimit dhe përjetuaam një dobësim shpirteror qofte ne cift dhe individualisht .Pavaresisht kesaj që kemi ndjere nga fillimi i martesës thirrjen për të hapur veten ne jetë ,dhe pas lindjes së fëmijës sonë të parë kam kuptuar se nuk ka gëzim më të madh për një grua se sa të jetë nënë ;as arritjet e larta në studime dhe as arritjet në punën që kisha nuk me kishin plotesuar ,ashtu si sjellja ne jete e nje femije. Në vitin 2008 , pas kthimit nga Medjugorje , papritur me kënaqësi zbulova se po prisja një fëmijë tjetër Lumturia e kësaj pritje , megjithatë,zgjati shume pak, sepse muajin e tretë të shtatzënisë dhe në ditën e ditëlindjes sime kam marrë lajmin se zemra e vogël e foshnjës kishte ndaluar . Falë inkurajimit te mjekëve dhe për dëshirën time dhe te burrit tim per te pasur një fëmijë tjetër , pas një viti isha perseri shtatzënë.Për fat të keq , edhe kjo shtatzëni e dyte u ndërpre para kohe dhe në mënyrë të pashpjegueshme në fund të muajit te tretë.Pas kesaj eksperienc te dytë te dhimbshme , burri im dhe unë pyesnim veten pse kemi ndjerë një dëshirë të fortë që të kishim një fëmijë tjetër , dhe pse zemrat tona na thonin se në familjen tonë mungonte ende dikush , por ky "dikush" nuk mund të arrijë . Në atë kohë , gjatë një kampi veror të organizuar nga një komunitet fetar , një prift pas dëgjimit të tregimit tim dhe ndoshta edhe dhimbjes time , ai më këshilloi që të takoj një mjek të moshuar në pension nga San Giovanni Rotondo:një ish-drejtor i repartit të obstetrikës dhe gjinekologjise ne Spitalin e Padre Pio "Shtëpia Ndihmëse e vuajtjeve " . Shumë herë burri im dhe unë , shkuam në San Giovanni Rotondo për ta takuar dhe ka qenë gjithmonë një kënaqësi për të dëgjuar këshillën e tij ; çdo herë për ne ishte një mundësi për rritjen shpirtërore .Një ditë ai na tha se një bimë duhej që të ketë shumë fruta per te qene e bukur.dhe na inkurajoi për të hapur veten përsëri në jetë . Ne kemi ndjekur këshillën e tij dhe menjëherë pas kësaj me gëzim të madh kuptova se prisja një fëmijë tjetër Por, kur në mars të vitit 2010 unë shkova në San Giovanni Rotondo për kontrollin e muajit të katërt , doktori nuk mundej te degjonte zemrën e foshnjës dhe me këshilloi për të shkuar në repartin e spitalit tek një prej kolegëve të tij . Atje kam marrë lajmin se shtatzënia ishte ndërprerë për herë të tretë radhazi dhe me shtruan në spital për tre ditë,pikërisht në atë spital që më parë kisha vizituar me shumë kureshtje dhe interes gjatë pelegrinazheve në San Giovanni Rotondo . Kur u ktheva në shtëpi , unë u detyova të perballohesha me një dhimbje të papërshkrueshme për shkak të tre krijesave te paardhura ne jete. Vetëm Zoti mund të " dëgjonte britmën e lutjeve të mia ", sepse siç ka thënë Gjon Pali II, " vetëm Krishti e di se çfarë ka në zemrën e njeriut ",vetëm Ai e di . " Unë u braktisa në krahët e Zotit dhe ishte periudha më e pasur dhe intensive e jetës sime . Kam takuar vëllezër ( fetar dhe laik ), te cilet me dashuri, u kujdesen për plagët e mia , më kane dëgjuar , ngushëlluar , e jane lutur për mua .Në shkurt të vitit 2011 kam marrë pjesë në një seminar ungjillizimin dhe shërimi përmes faljes , dhe kjo përvojë ka qenë e rëndësishme në udhëtimin tim drejt shërimit. Në ato ditë , Zoti shëroi plagët e mia emocionale , vuajtjer shkaktuar nga pakënaqësite dhe mosfaljet e vjetra, por ajo që më preku mua ishte një lutje qe u be gjatë Meshës për " lirimin e të vdekurve dhe e foshnjave te abortuara "Pasi ka marrë Eukaristinë , një person udhëhoqi një moment lutjeje . Fillimisht ne u ftuam për të menduar për një të dashur që kishim humbur dhe për të cilin kishim vuajtur për disa arsye .Menjëherë mendova per tre fëmijët qe kisha humbur .1 imagjinova ato me lehtësi dhe qartësi ; Unë munda ti takoja ata, ti doja dhe fale ftesës së personit i cili udhëhoqi lutjen për herë të parë kam qenë në gjendje ti " braktis" ne krahët e Jezusit dhe në fund ti lija të "iknin" . Ndërsa kjo mund të duket një paradoks , kur unë u ndava shpiterisht me femijete mij te humbur, dhe i dhurova ata tek Jezusi , Ai mi ktheu perseri mua duke mi dhuruar ne nje menyre te re duke me bere te vetedijshme qe kam tre fëmijë pranë Tij qe luten dhe qe vezhgojnë mbi mua dhe mbi familjen time ; që nga atëherë të tre fëmijët janë bërë një burim i gëzimit dhe mundësi për të lëvduar dhe falënderuar Atin,dhe jo më si motiv i shumë vuajtjeve . Në vitin 2012 , mora pjesë në një seminar te shpirterimit per te fejuarit dhe te martuarit të mbajtur në Perugia në bazë të mësimeve të Gjon Palit II.Në atë rast Zoti ka rinovuar edhe martesën time, dhe burri im dhe une dhe kam fituar një mënyrë krejtësisht të re të te jetuarit shenjterimin e martesës ...një ndërgjegjësim më të madh të thirrjes sonë si të martuar . Por Zoti, ne momentin qe unë fala veten tek ai , jo vetëm me ngushëlloi, shëroi , liroi dhe rinovoi martesën time , por ai bëri më shumë . Ai dëgjoi pikerisht ate dëshirë që kisha shtypur dhe kisha hedhur ne ndonje cep të zemrës sime ;ate dëshire te pashprehur për të cilën unë kisha ndalur edhe se luturi Pra , në verën e vitit 2012 , papritur me dhuroi një shtatezani te re.Pavaresisht skepticizmit te përgjithshëm të mjekëve , kam arritur me lutjet e mia dhe vëllezërit te mi , për të kapërcyer vështirësitë e shumta qe hasa gjatë muajve te shtatzanise , dhe ' 8 mars 2013 , për lëvdine dhe fitoren e Zotit lindi djali jonë i katërt Giovanni Paolo . Lavdërim per Zotin !